Evli bireylerde öznel mutluluk ve ilişkisel mutluluğun evlilik doyumuna etkisi

Abstract

Mutluluk; bireyin yaşamına dair olumlu düşünce ve olumlu duygularının miktarca üstün olma durumudur. Bu araştırmanın amacı evli bireylerde öznel mutluluk ve ilişkisel mutluluğun evlilik doyumuna etkisinin incelenmesidir. Bu amaç doğrultusunda veri toplama araçları olarak kişisel bilgi formunun yanı sıra “öznel mutluluk ölçeği”, “ilişkilerde mutluluk ölçeği” ve “evlilik yaşamı ölçeği” kullanılmıştır. Katılımcıların öznel mutluluk, ilişkisel mutluluk ve evlilik yaşamı memnuniyet dereceleri demografik değişkenlere göre incelenmiştir. Araştırmada ilişkisel tarama modeli kullanılmıştır. Bu çalışmanın örneklemi 2017 – 2018 yılında İstanbul İli Anadolu Yakasında yaşayan 188 Kadın, 186 Erkek toplam 374 evli bireyden oluşmaktadır. Veri analizi SPSS 25.0 paket programı ile yapılmıştır. Analiz sürecinde betimleyici istatistik, korelasyon analizi, bağımsız örneklem t-testi, tek yönlü ANOVA ve regresyon analizleri kullanılmıştır. Bulgular, öznel mutluluk ile ilişkisel mutluluk ve evlilik doyumu puanları arasında pozitif yönlü, istatistiksel olarak anlamlı bir ilişki olduğunu göstermiştir. İlişkisel mutluluk ve evlilik doyumu puanları arasında da istatistiksel olarak anlamlı pozitif bir ilişki vardır. İlişkisel mutluluk ve evlilik doyumu düzeylerinin eğitim düzeyi değişkenine göre istatistiksel olarak anlamlı bir şekilde farklılaştığı görülmüştür. Flört ederek evlenen katılımcıların öznel mutluluk, ilişkisel mutluluk ve evlilik doyumu düzeylerinin “görücü usulü” ile evlenen katılımcılara göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Eşi çalışan katılımcıların ilişkisel mutluluk düzeylerinin eşi çalışmayanlara göre daha yüksek olduğu belirlenmiştir. Regresyon analizi sonuçları öznel ve ilişkisel mutluluk puanlarının evlilik doyumunun anlamlı birer yordayıcısı olduklarını göstermiştir. Buna göre, öznel ve ilişkisel mutluluk puanları birlikte evlilik doyumundaki varyansın% 47,3’lük kısmını açıklamaktadır. Sonuç olarak, eşlerin eğitim düzeyleri, flört ederek evlenmiş olmaları, eşlerin her ikisinin çalışması onların öznel mutluluk ve ilişkisel mutluluk düzeylerini arttırmaktadır. Hem öznel mutluluk hem de ilişkisel mutluluk evlilik doyumunun anlamlı birer yordayıcısıdır.

Happiness is the positive thinking and positive feelings of the individual's life. The aim of this study is to investigate the effect of subjective happiness and relational happiness on marital satisfaction in married individuals. For this purpose, in addition to personal information form, subjective happiness scale, relational happiness questionnaire scale, marital life scale were used as data collection tools and administered to married individuals. The subjective happiness, relational happiness and marital satisfaction levels of the participants were examined according to their demographic variables as well. Relational survey research model was used in the study. The sample of this study consisted of 374 married individuals living in the Anatolian side of Istanbul in 2017-2018. Data analysis was done by SPSS 25.0 software package. Descriptive statistics, correlation analysis, independent sample t-test, one-way ANOVA and regression analysis were used in the analysis process. The results showed that there was a positive and statistically significant relationship between subjective happiness and relational happiness and marriage satisfaction scores. There is also a statistically significant positive relationship between relational happiness and marriage satisfaction scores. Relational happiness and marriage satisfaction levels differed significantly according to education level variable. The participants who married by flirting were found to have higher levels of subjective happiness, relational happiness and marital satisfaction than the participants who were married by arranged marriage. It was determined that relational happiness levels of the participants whose spouses work were higher than those whose spouses did not work. Regression analysis results showed that subjective and relational happiness scores were a significant predictor of marriage satisfaction. Accordingly, subjective and relational happiness scores account for 47.3% of the variance in marital satisfaction. As a result, the education levels of spouses, getting married by flirting, and both spouses having a work life increase their subjective happiness and relational happiness levels. According to the results of the multiple linear regression analysis, subjective happiness and relational happiness are statistically significant and meaningful predictors of marital satisfaction.