Çin'in Doğu Afrika'daki yumuşak güç politikaları: Kenya, Tanzanya ve Uganda örnekleri

Abstract

Bu tez, Çin'in Doğu Afrika'da bulunma sebeplerini yumuşak güç stratejisi kapsamında incelemektedir. Dışa açılma ve Barışçıl Yükseliş politikaları ile dünyadaki nüfuz alanını dolaylı olarak genişleten Çin'in bölge politikaları Kuşak ve Yol insiyatifi kapsamında ele alınmıştır. Eğitim, kültür, medya, insani yardım gibi yumuşak güç etkenlerinin bölgedeki etkileri incelenirken, yatırım, ulaşım, altyapı, tarım gibi hususların da aynı kapsamda ne derece etkili yumuşak güç etkenleri haline dönüşebildiği tahlil edilmiştir. Tezin odaklandığı konular, Çin'in yumuşak güç etkenleri ve ekonomik ilişkileri ile Doğu Afrika'daki Kenya, Tanzanya ve Uganda'da yeni bir bağımlılık oluşturma kapasitesi, orta ve uzun vadede bu ülkelerle Çin arasındaki ilişkinin yönünün neokolonyal bir yöne evrilme ihtimali ve Çin'in sunduğu kalkınma modeli ile bölge ülkelerinin yönetimlerinin daha fazla otoriter hale gelmeleri durumudur. Bu kapsamda, "Üçüncü Dünya" lideri Çin'in bölge ile kurduğu dayanışmanın bugün nasıl kullanıldığı ve bölge ülkelerinin siyasetçileri ile bürokratik kadrolarının bugünkü ilişkilerde Çin'den nasıl yararlandığı incelenmiştir. Çin ile bu ülkeler arasında yapılan ve çoğunlukla gizli tutulan anlaşmaların yerel medyaya yansıyan maddeleri araştırılmıştır. Çin yardımları yerinde incelenerek her üç ülkede gözlemler yapılmıştır. Çin, Yeni İpek Yolu ve Kuşak ve Yol girişimi kapsamında incelenen üç ülkede yaptığı hamlelerle, kaynakların rahatça hem Çin'e taşınabilmesini, hem de Çin'den gidecek malların kesintisiz şekilde Doğu Afrika üzerinden tüm kıtaya ulaşmasını garanti altına almak istemekte, üç ülkeye sağladığı fonların Çinli şirketler tarafından kullanılmasını sağlayarak malzeme, işçi gibi giderler kapsamında verdiği paranın önemli bir kısmını geri almakta, borçların yeni krediler ile kapatılmasını kolaylaştırarak borç tuzağı diplomasisini etkin şekilde kullanmaktadır. Yumuşak güç stratejilerini Konfüçyüs'ün fikirlerini bu alana adapte ederek yapan Çin'in, verdiği kredileri geri ödemekte zorlanan üç ülkede yeni bir bağımlılık oluşturması beklenmektedir.

This thesis examines the reasons for the People's Republic of China appears in East Africa as part of its soft power strategy. China's regional policies which indirectly expanded its area of influence in the world through its policies of outward expansion and Peaceful Rise are discussed within the scope of the Belt and Road initiative. While examining the effects of soft power factors such as education, culture, media, and humanitarian aid in the region, it has been analyzed to what extent the issues such as investment, transportation, infrastructure, agriculture can become effective soft power factors within the same scope. The questions are; whether China, with its soft power factors and economic relations, creates a new dependency in Kenya, Tanzania, and Uganda in East Africa? Will the direction of the relationship between these countries and China evolve in a neo-colonial direction in the medium and long term? In this context, it was examined how the solidarity established by the "Third World" leader China with the region is used today and how the politicians and bureaucratic cadres of the countries in the region benefit from China in today's relations. China wants to ensure that the resources can be easily transported to China and that goods from China to the whole continent can reach the entire continent via East Africa without interruption through the three countries examined under the New Silk Road and Belt and Road Initiative. China, which has made soft power strategies by adapting Confucius' ideas to this field, is expected to create a new dependency on the three countries that have difficulty repaying the loans it has given.